Gestoordt

Het allereerste  optreden van Ton van der Meer & Gestoordt was in de Rose & Orange Pub op het Westeinde in Den Haag, zoals Ton altijd zei “Daar begon alles”. “Wij, (de nieuwe bezetting) Bertus Bonk op de bas, Nick Zomer, lead gitaar, Alex Verpoort op drums en Ton zang en ritme gitaar, hadden slechts een keer de gelegenheid gehad voor een repetitie. (De originele bandleden waar Ton mee gerepeteerd had voor dit optreden lieten het een week tevoren afweten, ze waren te bang om af te gaan)”, vertelt Alex Verpoort.
Het was voor Ton van der Meer van levensbelang dat het optreden door ging. Hij had dit optreden al een tijd tevoren afgesproken en hij kon het zich niet veroorloven voor schut te gaan. Ton, voorheen bekend als lid van ‘Moody Sec’, wilde met zijn eigen nummers doorbreken.
De Haagse popscene was aanwezig die avond met de verwachting dat Ton en zijn jonge band volledig zouden falen.
Alex vult aan: We hadden besloten om de eerste set te beginnen als de zon onderging, er was een klein matglas raampje boven onze tafel waar het oranje licht van de ondergaande zon doorkwam.
Toen de eigenaar van de pub naar ons toe kwam en vroeg “wanneer we eindelijk eens dachten te beginnen omdat  toeschouwers ongeduldig begonnen te worden”, wezen wij naar het raampje en zeiden “als de zon onder gaat”. Hij keek ons in ongeloof aan en zei “dat is een oranje TL buis achter dat matglas”.
Twee minuten later klonken voor de eerste keer in publiek de ruige klanken van ‘Ik kan het niet alleen’.
De mensen die gehoopt hadden dat het optreden van Ton van der Meer & Gestoordt die avond een volledige afgang zou worden gingen teleurgesteld naar huis.

Die Hemelvaartsdag in 1977 was het bomvol in de Rose & Orange Pub. Hoewel het – mede door de minimale repetitietijd – niet helemaal vlekkeloos verliep, was het optreden succesvol te noemen. Ton zong nummers als: ‘Ik kan het niet alleen’, ‘Doe niet zo benauwd (je wordt toch wel oud)’, ‘Ik ben gestoord’, ‘T is nooit te laat’ en ‘Toupet Rock’ (ofwel ‘Ouwe lullen Rock’). Hier en daar zal het wat vals geklonken hebben maar dat kon de meeste toeschouwers niet veel schelen. “De band zal misschien niet heel erg goed geweest zijn maar we hadden wel het lef om er te staan”, herinnert Bertus zich later. Een tijd swingde het in de afgeladen Rose & Orange Pub de pan uit, tot het optreden abrupt stopte doordat de stekkers er uit getrokken werden. Het was de eigenaar kennelijk wel genoeg geweest. Dit kon inmiddels de pret niet meer drukken. Gestoordt had zijn naam als dorpsgekkenband gevestigd. De mensen die gehoopt hadden dat het optreden van Gestoordt die avond een volledige afgang zou worden gingen teleurgesteld naar huis.

Een tijd is het bij dit ene optreden gebleven, tot Ton en Bertus elkaar zowat een half jaar later weer in een oefenruimte tegen het lijf liepen en de band een herstart kreeg. Wederom met Alex op drums. Na een tijdje zoeken naar een geschikte gitarist kwamen ze uiteindelijk bij Gody van Hoogezand terecht, een jong gitaarbeest met Formule 1 snelheid.

[widgetkit id=127]

Met deze samenstelling heeft de band ongeveer een jaar gespeeld. Inmiddels begon de punk Nederland te veroveren en wemelde het ineens van de bandjes in de binnenstad van Den Haag, waarbij De Kroeg van Joop Wiersma op De Laan een centrale functie vervulde. Met hun onstuitbare enthousiasme, maar vooral hun snel groeiende kwaliteit won Gestoordt in populariteit. Ook het repertoire groeide in deze tijd snel uit. Ton schreef Nederlandstalige nummers, met ‘Trekken’ als een van de hoogtepunten en Bertus schreef Engelstalige songs, zoals Remona Paranoia. Dit geheel werd aangevuld met Rock ‘n’ Roll klassiekers. De optredens gaven altijd veel spektakel met veel interactie tussen publiek en band. In een stampvolle Kroeg werd de sfeer daarbij een keer zó verhit dat er mensen flauw vielen en naar buiten gedragen moesten worden.

Onze “sound en teksten” waren grof, ruig, heel direct en in het Nederlands.
Alhoewel Ton’s zangstem meestal heel rauw klonk waren er zeker momenten in sommige liedjes (‘ Trekke’, ‘Nachtzuster’, ‘Liefde is’) waarin hij een teder vocaal gevoel naar voren wist te brengen.
De teksten gingen over leed, sociaal onrecht, vrouwen, luchtvervuiling, politiek, masturbatie, werkeloosheid, geloof, schijnheiligheid, kortom er was geen onderwerp in de maatschappij van toen (70’s) dat heilig was voor ons.
Wij wilden het tegenovergestelde zijn van de band “Normaal”, vandaar de naam “Gestoordt” (met dt).

De podiumpersoonlijkheden van de band gingen zich steeds meer aftekenen. “We hebben nog eens een act bedacht die om allerlei praktische redenen nooit tot uitvoer is gebracht. Gody zou als een beest in een kooi het podium opgereden worden. Hij zou er voor één solo uit mogen en dan helemaal uit zijn dak gaan. Ik zou hem met een zweep, die tijdens het optreden aan mijn basgitaar hing, tot bedaren brengen. Alex zou in een wit verplegerspak achter zijn drumstel zitten en Ton zou door hem in een dwangbuis het podium opgebracht worden”, aldus Bertus. Dit idee van de dwangbuis is later nog terug gekomen op de hoes van Ton’s elpee ‘Eindelijk Vrij’.

Je was natuurlijk als band niemand als je geen platen maakte.Ton, die zich als Nederlandstalige Rocker met oervader van de vaderlandse Rock And Roll, Peter Koelewijn verwant voelde, stond er op het materiaal van de band onder diens aandacht te brengen. Samen met Bertus toog hij naar zijn studio in Brabant met een demo van Gestoordt. Het bezoek liep met name voor Ton, die had gehoopt op erkenning en een warme ontvangst vanwege zijn vermeende verwantschap, op een behoorlijke teleurstelling uit. Koelewijn bleek weinig geïnteresseerd te zijn in de ruwe opnames, met nummers als ‘Ik sla er op’ en ‘Ouwelullenrock’. Met name het “godverdomme”en dit soort kreten die de band gewend was in nummers te bezigen, vielen niet in goede aarde. Halverwege liep hij zelfs weg, om volgens hem ‘zakelijke’ redenen. Toen hij uiteindelijk terug kwam hadden Bertus met Ton noodgedwongen naar hun eigen tape hadden zitten luisteren. Er passeerde er net een ander juweeltje waarmee de band live altijd succes had en waarin werd gezongen over “Jij daar met je ene long” en “En jij, met je ene tiet”, met verwijzing naar een ernstige ziekte. De producer had er duidelijk genoeg van. Midden in het nummer werd de band stop gezet en kregen ze te horen dat dit echt niets voor meneer Koelewijn was en ze konden vertrekken. Onderweg naar huis heeft Ton zijn teleurstelling moeten verbijten.

Later kwam de band alsnog in de studio van Koelewijn terecht, omdat Ton het toch voor elkaar had gekregen om ‘Ik kan het niet alleen’ op te nemen. Zoals gewoon in die tijd kregen de bandleden op Ton na niet de gelegenheid om zelf maar een noot te spelen. Ton was uiteraard in zijn nopjes met zijn lang verlangde opname. De overige bandleden minder. Uiteindelijk zijn deze opnames nooit afgemaakt. Later heeft Ton de Golden Earring uiteindelijk bereid gevonden het nummer toch op te nemen en uit te brengen, met ‘Ik sla er op’ op de achterkant.

In het najaar van 1978 hield Gestoordt het even plotseling als ze waren begonnen voor gezien. De voornaamste reden was dat Alex naar Canada ging emigreren. Vóór hij vertrok werden in november de belangrijkste nummers van de band op tape opgenomen. Voor die opnames werd pianist Frits Wanrooy aangetrokken met wie Bertus later Cold Turkey zou oprichten en ‘Morge’ zou schrijven.

Wat er met de overige leden gebeurde? Gody richtte hardrock band Leopard op, waarin hij zich op zijn gitaar volledig kon uitleven. Ton is als solo-artiest doorgegaan met diverse begeleidingsbands. Het is hierbij nooit meer zo geworden als met Gestoordt. Hij heeft nog drie elpees uitgebracht: Met de eerste ‘B.G.G.’ (1979), lukte het hem om zijn lang gekoesterde droom om met Peter Koelewijn te werken waar te maken. Hierop verscheen ook ‘Trekke’. Er moest echter wel eerst een veer worden gelaten. De betekenis moest danig gekuist worden en werd vanaf nu ‘Gekke bekken trekken tegen het behang’. Later volgden nog ‘Eindelijk vrij’ (1983) en ‘Opgelucht’ Live (1986).

Nick Zomer is in november 2016 overleden.

Ton van der Meer is in april 2017 aan zijn “laatste reis” begonnen. Hij werd op 8 april door een vriend in zijn bed gevonden, die hem al een paar dagen had gemist en hem was gaan opzoeken. Vermoedelijk had hij al een paar dagen tevoren zijn laatste adem uitgeblazen.

8 reacties

  1. Hi, ik ben blogger bij ondergewaardeerdeliedjes en wij schrijven (persoonlijke) verhalen over muziek. Een onderdeel is het tweewekelijkse Ondergewaardeerde 30, waarbij een muzikant een nummer kan toevoegen (en er 1 moet uitnemen).
    De eerstvolgende (07sep) is Bob Fosko en hij heeft Ton van der Meer (Poolvos) toegevoegd. In de blog sluiten we altijd een clip bij, zodat de lezers kunnen luisteren. Helaas is er van Poolvos alleen een 2010 clip te vinden en niet de 1979 uitvoering.
    Is het mogelijk dat ik een mp3 kan ontvangen van Poolvos, zodat ik deze kan insluiten bij het verhaal?

    1. Beste Richard,
      Een mooi initiatief. Helaas kan ik je niet helpen met de gevraagde mp3. Het nummer is ooit wel opgenomen door Gestoordt, maar die opname is niet bewaard gebleven.
      Persoonlijk zou ik ‘Trekke, Trekke, Trekke’ een veel betere kandidaat vinden. Dit juweeltje (in de oorspronkelijke versie van Gestoordt, https://www.youtube.com/watch?v=fv0zSj7j4Iw) verdient in mijn ogen de titel van ondergewaardeerd liedje. Het was een van de hoogtepunten in Ton’s repertoire en hij wilde het graag op de plaat. Producer Peter Koelewijn, die duidelijk de strekking van het nummer niet begreep en trouwens al eerder te kennen had gegeven Gestoordt niet te kunnen waarderen, vond het ’trekke, trekke’ te ordinair en heeft er ‘Gekke Bekke Trekke Tegen Het Behang’ van gemaakt. Alsof je dat doet, wanneer je wegkwijnend van eenzaamheid alweer een nacht alleen in je bed ligt. Tja… Die vent zal nooit iets van Hagenezen begrijpen…

      1. Ik ben het niet met oneens, maar Fosko heeft nu eenmaal voor dit lied gekozen. Persoonlijk vind ik ‘k Sla Erop of Ik Kan Het Niet Alleen ook beter, maar Poolvos blijft wel hangen. Ik heb Ton nog gemaild, maar geen reactie. Leeft hij nog wel? De laatste YouTube is tenslotte van 2011.

  2. Hallo Bertus,
    Ik heb Richard wel een mp3 van De Poolvos gestuurd.
    Hij heeft hier niet op gereageerd dus ik weet niet of hij die ontvangen heeft.

    Geweldige site heb je. Ik heb genoten van je verhaal over De Kroeg.

    Groeten… Brinckelman (Bert Busse)

  3. Hallo Bertus,
    Ik heb Richard wel een mp3 van De Poolvos gestuurd.
    Hij heeft hier niet op gereageerd dus ik weet niet of hij die ontvangen heeft.

    Geweldige site heb je. Ik heb genoten van je verhaal over De Kroeg.

    Groeten… Brinckelman (Bert Busse)

  4. Hallo Bertus,
    Deze week is Ton van der Meer overleden en ik heb een blog over hem geschreven aan de hand van de informatie, die ik op internet kon vinden.
    Hier is de link: http://ondergewaardeerdeliedjes.nl/2017/04/09/ton-meer-t-alleen-k-sla-erop/

    Ik overweeg om over twee-drie weken nog een blogje aan hem te wijden. Alex Verpoort zal mij nog enkele anekdotes mailen, en waarschijnlijk Milly Wollrabe eveneens. Heb getracht de Golden Earring te benaderen, maar echt bereikbaar zijn ze niet 🙂

    Heb jij nog een leuk verhaal of verhalen over hem en de tijd met Gestoordt?
    Ik zou het graag horen en het opnemen in het verhaal.

    1. Dank voor de anekdotes en informatie.
      Ik heb je verhaal over de Kroeg gelezen. Is dit dezelfde kroeg waar Gestoordt haar debuut maakte? Die met het oranje lichtje achter een matglazen raampje?

      O ja, de contactbutton op je website doet het niet.

  5. Hoi!

    Ik heb + – eind jaren “70 voor het eerst gehoord van Ton van der Meer en Gestoordt op de vaste Vara Hilversum 3 dinsdag bij Felix Meurders.
    Het toen gedraaide nummer “Ik kan het niet alleen” gaf bij mij gelijk het gevoel met iets nieuws geconfronteerd te worden.
    Dat is eigenlijk ook de essentie van Kunst, een geestelijke ervaring.
    Ik las vanavond op internet het trieste nieuws dat Ton vorig jaar april is overleden en eigenlijk is het nog triester dat er maar zeer weinig aandacht is gegeven op de oude Hilversum 3 zender aan Ton & Gestoordt.

    Bedankt Ton & Gestoordt voor het muzikaal verrijken van mijn leventje!

    Met vriendelijke groet,
    Walter
    Zeist Noord

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *